The Baths en Puerto Rico

Met elke mijl die we varen, voelen we dat het deugd doet om weer op pad te zijn. De afgelopen weken waren heerlijk maar we werden er ook wat lui van. Team Sta Vast is weer op ontdekkingsreis en dat gaat ons goed af. We zijn op weg naar de Dominicaanse Republiek, met een strakke deadline, want Pieter zal ons daar opwachten. We plannen dus maar een paar korte stops onderweg. De eerste is op de British Virgin Islands. Virgin Gorda, het grootste van allemaal staat bekend om de Baths. Een kustlijn bezaaid met rotsformaties in graniet, eens iets anders dan wat we gewend zijn. In combinatie met kristalhelder water en zuiver wit zand is het een prachtige plek. De tocht ernaartoe is pittig. We gooien ons anker uit voor de ingang van een trail dat dwars door de Baths loopt. De zee is woelig en we sturen de Dinghy naar een boeienlijn op 40 meter van het strand. Die moeten we daar achterlaten en het laatste stuk moeten we zwemmen. Een uitdaging in deze woeste branding.  Maar we halen het strand veilig en de volgende uren brengen we klauterend door in de spelonken en over de rotsen tot we uitkomen bij een mooi strandje.

The Baths

De volgende dag lichten we voor de zon volledig op is het anker en zetten koers naar Puerto Rico. Het wordt een mooie zeildag. De Sta Vast glijdt over de golven, we doen school en in de namiddag ankeren we in Bahia de Mosquito op het mooie eiland Vieques. Een prachtige baai overdag, die 's nachts verandert in een magische plek.  Zodra het donker wordt, roeien we de baai in met de bijboot. De motor blijft uit. We horen enkel het gestage gepeddel in de donkere nacht. En dan gebeurt het. Vissen schieten als groene lichtflitsen voor ons bootje. Fosforiserende algen in het water lichten op bij elke beweging. We springen in het water en het is alsof we tussen 1000 sterren zwemmen. Vooral Elise krijgt er geen genoeg van. Als een nimf glijdt ze door het water. Terug in het bijbootje valt ze prompt in slaap. Gelukkig lezen we pas een dag later dat hier onlangs een vrouw werd gebeten door een door het lichtspektakel verwarde haai. De volgende 2 dagen stoppen we kort op het vasteland van Puerto Rico, dat overigens prachtig is. We hebben echt spijt dat we geen tijd hebben om langer hier te blijven. Esperanza is een leuk levendig stadje, maar Boquerón is desolaat. Blijkbaar is het er in het weekend een drukke bedoening maar op een maandagavond valt er weinig te beleven. We maken ons klaar voor de beruchte Mona Passage, die blijkbaar de schrik is van elk Amerikaanse zeiler op weg naar de Caraïben. Het is een smalle strook van ongeveer 100 mijl tussen de Dominicaanse Republiek en Puerto Rico waardoor het water van de Atlantische oceaan zich een weg moet banen. Doordat de diepte er snel van 7000 meter naar 200 gaat, kan het er heel erg spoken. Maar wij hebben duidelijk goed karma want het wordt de makkelijkste tocht ooit. Een licht briesje, nauwelijks golven. De bemanning van de Sta Vast is opgelucht.

Sta Vast op Virgin Gorda

Team Sta Vast

Miss dinghy

Esperanza beach op Puerto Rico