Een nachttocht, Lissabon en bezoek!

Na een tussenstop in Aveiro, een oud vissersdorp met kanalen waarop traditionele bootjes dobberen, beslissen we om op 13 september in één ruk naar Cascais te gaan. 135 mijl, een dag en een nacht varen. Het is alweer even geleden dat we een nacht op zee waren, en dat blijft toch altijd een beetje spannend. Als we onze ankerplek verlaten, is het bewolkt en fris. De jassen worden boven gehaald, en we houden de sfeer erin met warme soep en hapjes. Intussen liggen we dubbel van het lachen met de zelfverzonnen liedjes van Elise. Als de nacht valt beloven we de kinderen dat ze nog even mogen opblijven. Goed ingeduffeld houden we met zijn allen de eerste wacht. Een uur of drie later maken we ze wakker voor een spectaculaire show. Wel 10 dolfijnen spelen rond de boeg met onze zaklampen. Het is een prachtig schouwspel. Na een half uur zijn ze weer even snel weg als ze kwamen. Over het zeilen kunnen we kort zijn. De voorspelde wind van 20 knopen blijkt in werkelijkheid veel minder en komt uit alle richtingen. Het wordt een nacht waarin we voortdurend in de weer zijn in een poging om de zeilen goed te krijgen. Om 8 uur zien we eerst de zon opkomen en vervolgens de haven van Cascais. Moe gooien we ons anker uit.   

Onderweg checken we regelmatig de koers en de vhf...

Klaar voor de eerste gezamenlijke nachtshift

Ankeren in de baai van Cascais

Cascais blijkt een prima plek om even op adem te komen, wat klusjes te doen, te zwemmen en ons voor te bereiden op ons bezoek! Liselotte is mijn maatje, maar de kinderen zijn even hard in de wolken over haar komst. Uren wordt er geknutseld, en de kajuit, die Simon afstaat, wordt versierd met slingers en tekeningen. En dan is het zover. Na een lange vlucht en treinrit zwaaien de deuren open. Simon en Elise storten zich in haar armen en beginnen honderduit te vertellen. Het begin van vijf heerlijke dagen. Eens op de boot blijkt Liselotte dan ook nog eens een hoop brieven (zelfs 1 van de juf van Elise!), kaartjes en cadeautjes van het thuisfront mee te hebben en dan is de vreugde compleet. De namiddag brengen we lui door op het strand. 

En dan gaan de deuren open...

Een lange brief van de juf!!!

De volgende dag zeilen we samen de Taag op naar Lissabon. Het wordt een heerlijke trip en op vol zeil met de stroming mee, gaan we flink vooruit. Even lijkt het alsof we de Ponte 25 de Abril niet onder kunnen (absurd, want ze is 70 m hoog) en dan zien we de Doka's aan de oevers, maar ook grote ferry's en gebouwencomplexen. Liselotte blijkt niet alleen gewoon prettig gezelschap te zijn, maar ook nog eens een prima gids. Ze wijst Simon en Elise op alle bezienswaardigheden en daarmee is de les wereldoriëntatie meteen gecoverd!


We zeilen helemaal door tot de laatste haven in Parque das Nacões, een futuristische nieuwbouwwijk, in 1998 gebouwd naar aanleiding van de expo. De haven aanlopen is nog spannend want er staat een sterke stroming en we moeten door een, zo lijkt het althans, piepkleine sluis, maar 10 minuten later genieten we van een aperitiefje in de avondzon op het dek terwijl de kinderen voor de haven op de boulevard rolschaatsen. Het leven kan schoon zijn. 

de ponte 25 de Abril...

Het past!!!

Lissabon vanop de Taag...

Eersteklas stuurvrouw!!

De volgende dag bezoeken we Alfama, één van de oudste wijken van Lissabon, een doolhof van kronkelende straatjes en smalle steegjes. We beklimmen de heuvel naar het Castelo Sao Jorge, met resten van de Moren en Romeinen. Het uitzicht op de stad en de Taag is buitengewoon. Na de lunch in een binnentuin met platanen, slenteren we langs huizen met versleten gevels en wapperend wasgoed aan de balkonnetjes naar het Praca do Comercio. We kijken er naar de mensen die selfies nemen met de Taag en haar beroemde brug op de achtergrond. We eten ook nog Pastei de Nata en een schandelijk duur (en niet heel erg lekker) ijsje en als de zon onder gaat, nemen we met vermoeide voeten de bus terug naar de boot. 

Kaarsjes branden voor een behouden vaart...

Prima remedie tegen wildplassen...

Zot Eliseke...

de bloem der bloemen

Sardienen in blik...

Tja...

                                                                    Pootje baden aan de oevers van de Taag.

Typisch straatbeeld

Studenten, op de typische Portugese cape na, zijn ze overal hetzelfde...

De bekende brug vanop het vasteland bij valavond...

23 september staat Sintra op ons programma. We beginnen met een klim naar Quinta da Regaleira, een waanzinnig domein met dito paleis dat je het gevoel geeft in een surrealistisch boek beland te zijn. Wij bezoeken enkel de tuin, maar die is erg bijzonder. Je vindt er een mengeling van exotische planten, prieeltjes, en verborgen hoekjes en kantjes. Erg speciaal is de omgekeerde toren, waarvan je de bodem bereikt langs een smalle wenteltrap. 

Onze eigen prinses prieeltje

De gustibus non est disputandum...

Na een zotte rit met een rode open 'buggy' met een al even zotte bestuurster, komen we in de late namiddag aan in het Parque da pena. Een gigantisch domein waar Don Fernando II zich eens goed in heeft laten gaan. Het wordt een bijzondere wandeling langs bizar aangelegde meren, een intrigerend varenveld en net als op het vorige domein her en der vrijmetselaarssymbolen. 
We sluiten de dag af in een restaurantje vlakbij de boot, aangeraden door de reisgids. 

 Doldwaze rit naar boven...

 Sprookjeskasteel: Pena Palace

 Dat ze het goed kan uitleggen... :-)

De laatste dag van het bezoek van Liselotte, gaan we met zijn allen naar het Oceanario. Dit aquarium bestaat uit een gigantisch bassin met grote zeedieren, dat je vanop twee verdiepingen kan bekijken. Vooral de reuzemanta's en een vreemd uitziende maanvis spreken tot de verbeelding. 

Voor Liselotte het vliegtuig weer neemt, krijgt ze nog een beautybehandeling van Elise. En dan is het zover. We lopen nog mee naar de metro en nemen dan in tranen afscheid. Deze keer is het voor 9 maanden. Het lijkt nu een eeuwigheid. Obrigada meu querido Liselotte! Het waren heerlijke dagen!

Elise in actie!

Pijnlijk afscheid...

Nog niet helemaal bekomen van de leegte in de boot, doen we de komende dagen boodschappen, de was, de poets en proberen we de SSB-zender aan de praat te krijgen. Zodra de in Nederland bestelde nieuwe alternator arriveert, varen we terug de Taag op, op zoek naar een ankerplek waar we gunstig weer afwachten voor de oversteek naar Madeira. 
In het volgende blogbericht hebben we dus voorgoed het vasteland van Europa verlaten... Spannend!