Dé dag

We staan vroeg op want er moet nog veel gebeuren vooraleer we echt kunnen vertrekken. Grootste euvel: een tweede bezoek aan de tandarts. Simon en ik gaan mee om haar handje vast te houden en moed in te praten. Het helpt niet. Elise is doodnerveus en moet drie keer naar de wc in de wachtzaal. Na 30 tergend trage minuten komt Lori-Ann ons halen. Nog voor we zitten zegt ze: "Je mag het gerust weten, ik ben hier supergoed in". En dat doet 't hem. Elise gaat dapper zitten met haar mondje wijd opengesperd. Twintig minuten later staan we opgelucht weer op de stoep. Lori-Ann hield woord. Ze is echt supergoed! De twee (!) bloederige tandjes lieten we achter.

En dan gaat het plots allemaal erg snel. Druppelsgewijs arriveert het uitzwaaicomité. De nieuwe matrassen worden nog gelegd, karrenvrachten spaghettisaus van de mama ingevroren, snel nog papieren in orde gebracht, afscheidsfoto's getrokken en dan is het eindelijk zover. Nog een laatste knuffel, een laatste zoen. Elise snikt intussen onbedaarlijk. En ook de oma's hebben het lastig. Ook al zijn ze blij dat Bea, die Vincent heeft leren zeilen, het eerste stukje met ons meekomt, toch zijn ze er niet helemaal gerust in. Dan los ik de spring. Vincent manoeuvreert de boot onze ligplaats bij het VVW uit en daar gaan we. Daag, daaaaaag lieve allemaal! Plots weerklinken 10-tallen misthoorns doorheen de haven. De andere boten wensen ons een behouden vaart. Het is té overweldigend. Onder luid getoeter en aanmoedigingskreten varen we de geul uit. Het eerste kwartier zijn we allemaal stil. Maar gaandeweg dringt het tot ons door: we zijn weg! We zijn eindelijk vertrokken!! Ons avontuur start hier. Zelfs Elise draait bij. De wind zit fout, de stroom tegen en we moeten op motor, maar het geeft niet. We zijn weg!

Na een uur telefoon... We hebben de sleutels van onze auto, waarmee de ouders van Vincent zouden terugrijden nog aan boord. Wie ons kent, weet dat dit nogal typisch is ;-). We spreken af dat de overhandiging in Nieuwpoort zal gebeuren. 

12.15u: we liggen in bed . De sleutels zijn terecht. De kinderen en Bea in een diepe slaap. Alles is goed. Morgen gaan we verder.