Magische overtocht van Lissabon naar Madeira

Na het vertrek van Liselotte blijven we nog een paar dagen in Lissabon om ons voor te bereiden op de oversteek naar Madeira. We doen uitgebreid boodschappen (die de dag nadien netjes aan boord geleverd worden), Simon zijn lange haren worden geknipt en Vincent kruipt nog en paar keer de mast in om op 20 meter een kabel van de VHF te solderen. Dan is het zover. Op 28 september vertrekken we met hoogwater om de stroming mee te hebben en vlot de sluis van Parque das Nacoes door te kunnen. Opnieuw varen we de Taag af en na een spannende tankstop in Doca de Belem laten we stilaan het Europees vasteland achter ons. Op halve wind, voeren we de oceaan op. De Sta Vast trekt ons met gemak door de golven. We halen pieken van 9 knopen en zijn allemaal een beetje euforisch over dit nieuwe avontuur. Rond tien uur komen we in de voorspelde windstille zone boven Lissabon en de eerste nacht moet de motor bijgezet worden. Tegen de ochtend aan het einde van mijn nachtshift (om de drie uur wisselen we en dat werkte goed) steekt de wind opnieuw op en dat is de start van nog drie magische dagen. Nooit gedacht dat het zo zou kunnen zijn. Het gevoel om met ons vier los van de rest van de wereld te bestaan met rondom ons enkel de uitgestrekte oceaan, water zo ver als je kan kijken, dat soms diepgroen, helder blauw of donker zwart lijkt, de zon in al haar gedaanten en een onwaarschijnlijke sterrenhemel tijdens de nachttochten die we nooit eerder zagen. Onze wereld beperkte zich nog enkel tot dat kleine bootje waar de sfeer harmonieus en ontzettend relax was. De uren rijgen zich aaneen en geen enkel moment hebben we het gevoel dat het te lang duurt. Onze dagen bestaan uit lui op het dek liggen, lezen, tekenen, koken, brood bakken, en eindeloos veel praten. Over het leven, over puber zijn ;-), over hoe content en dankbaar we zijn dat we dit kunnen doen met ons vier. De derde dag, vlak vooraleer we de nacht ingaan is er plots opschudding. De vislijn van Simon begint te ratelen… Beet!! Met moeite wordt de vangst binnengehaald, een Mahi Mahi!!! Een prachtexemplaar! Twee dagen hebben we er kunnen van eten en er bleef zelfs wat over om als aas te gebruiken. De laatste dag zijn we ons heel erg bewust dat het einde in zicht komt. Een beetje weemoedig zien we het tegemoet. Niet dat we voor eeuwig op die oceaan willen blijven dobberen, maar een dagje langer zouden we best zien zitten. Om half vier 's nachts zien we dan toch de lichtjes van Porto Santo. Een uur later gooien we ons anker uit. En dan voelen we pas hoe vermoeiend het was. En gaat het licht letterlijk en figuurlijk uit. Morgen kijken we wel waar we beland zijn.

haren knippen doen we zelf ;-)

Nog even skypen met de vriendjes...

Goed beveiligd de mast in...

Zo hoog...

Lissabon langs de Taag

Het gaat vooruit...

Het boek van Olav over zijn zeiltocht blijft boeiend...

Vincent maakt ontbijt...

een zonneklopper op het dek gesignaleerd...

Koken in de hitte op een schommelende boot, het blijft een uitdaging!

Beet!!!!

een mahi mahi!

Droomwind! 

Spek met eieren!

Simon neemt een wachtuurtje over van mij

Stewardess Elise.

Zo blauw...!

Mannen onder elkaar

Na vier dagen geen enkele boot te zien, plots tijdens de laatste nacht een lichtje...

Porto Santo, half vier 's nachts.